دریا کنار . . .

دریا کنار ، سرزمین شعرهاعشق ها وگریه هاست

دریا ارامش دهنده عشق های سوزان است

دریا را دوست دارم به خاطر عصیانش،به خاطر وحشیگریهایش،به خاطر نعرهایش .

من هرگاه احتیاج به تسکین روحی دارم هرگاه می خواهم به خودم تسلط پیدا کنم ،

به دریا کنار می روم .

آنگاه احساس می کنم که دریا به جای من دیوانگی می کند به جای من نعره می کشد ،

به جای من طو فان می شود و به جای من آرام می گردد .

آنجا می توان هر لکه اندوهی را با بارا ن شست .

آنجا می توان هر عشقی را کشت و لاشهاش را در ماسه ها پنهان کرد

آنجا می توان ارام گریست . . .

 در همه روی زمین همنفسم کسی نبود  

                               زمین دیار غربت است از این دیار خسته ام