گفتگو با خدا . . .                                                             

خواب دیدیم

در خواب با خدا گفتگویی داشتم

خدا گفت: پس می خواهی با من گفتگو کنی ؟

گفتم: اگر وقت داشته باشید.

خدا لبخندی زد گفت وقت من ابدی است .

چه سوالاتی در ذهن داری که می خواهی از من بپرسی ؟

چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متعجب می کند؟

خدا پاسخ داد . . .

اینکه آنان از بودن در دوران کودکی ملول می شوند

عجله دارند زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را می خورند

اینکه سلامتشان را صرف بدست آوردن پول می کنند

و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتی می کنند .

اینکه با نگرانی نسبت به آینده زمان حال فراموششان می شود

آنچنان که دیگر نه در آینده زندگی می کنند و نه در حال

اینکه چنان زندگی می کنند که گویی هرگز نخواهند مرد

و چنان می میرنند که گویی هرگز زنده نبوده اند .

خداوند دستهای مرا گرفت ومدتی ساکت ماندیم

بعد پرسیدم . . .

به عنوان خالق انسان ها

می خواهید آن ها چه درس هایی از زندگی را یاد بگیرند ؟

خدا با لبخند پاسخ داد :

یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد

اما میتوان محبوب دیگران شد .

یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند .

یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارای بیشتری دارد

بلکه کسیست که نیاز کمتری دارد .

یاد بگیرندکه ظرف چند ثانیه میتوانیم زخمی عمیق در دل کسانی که دوستشان داریم

ایجاد کنیم وسال ها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التیام یابد .

با بخشیدن بخشش یاد بگیرند .

یاد بگیرند کسانی هستند که آن ها را عمیقا دوست دارند

اما بلد نیستند احساس شان را ابراز کنند یا نشان دهند .

یاد بگیرند که میشود دو نفر به یک موضوع واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند

یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران آن ها را ببخشند

بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند

و یاد بگیرند که من اینجا هستم

همیشه ! . . .